Het is weer zover, alles wordt nieuw

Ik heb er naar uitgekeken al die grijze, donkere maanden lang. De dagen grijs en koud, en dan kruipt ge vanzelf achter uw stoof zouden ze vroeger gezegd hebben. Maar ook in deze tijd heeft een mens de neiging weg te kruipen. Zoals zo veel planten en dieren dat ook doen.

Misschien hebben we het wel van hen geleerd. Want wij mensen zijn toch ook een deel van die natuur. Ook al gedragen wij ons zo vaak als de heersers over moeder natuur. Alsof wij er kunnen en mogen mee doen wat wij willen en zoals het ons zint. Nochtans hebben wij alles ‘gekregen’ , zo maar. Niets is echt ‘van ons’ niets is ons bezit. Als we dat wat meer beseffen, dan gaan we heel anders kijken, met bewondering voor elke verrassing.

Ik loop graag door onze tuin… neen niet die ‘van mij of van ons’ maar de kruidtuin vlakbij, ‘den botaniken hof’. In de ene hoek staat een perkje met bloeiende dwergcyclamen, en her en der een bosje sneeuwklokjes. In een ander hoek bloeit al een hagelwitte camelia, en we zijn nog maar begin februari. Op vele plaatsen wachten de rode variëteiten om binnenkort weelderig open te barsten. Op de grote gazon onder majestueuze bomen priemen duizenden krokussen, wachtend op de eerste zon.

Dat is de ‘lente’ en die volgt op de winter. Ik ervaar in mijzelf een gevoeligheid voor het wisselen van de seizoenen. Wanneer ik al dat ontluikende leven zie word ik daar echt vrolijk van. Ik wil naar buiten, wil weer meer mensen zien om met hen die schoonheid te delen…een wandelingetje, een tochtje met fiets. Ook ik ontwaak en herleef, krijg er goed humeur van.

Ik hoop dat ik niet alleen ben. En dat het jullie allemaal een beetje meer in beweging zet om op ontdekkingstocht te gaan naar de vele wonderen van de natuur. Kijken met nieuwe ogen, naar de wereld, naar de natuur en waarom ook niet naar elkaar. Je zult er verwonderd van staan wat dat teweeg kan brengen. Je kan er zelf warm van worden…. Ja alles wordt nieuw.

Alles begon met God,
het water en het licht
en de mens en het vuur
en de liefde, het begon met God

En de mens met zijn ogen om de zon te zien
en te wandelen in het licht,
en in dat licht de and’re mens te zien
die met ham gaat.

En de vlam en het vuur dat ons verlicht en warmt
en het vuur dat brandt
en het kruid dat in de as opschiet,
begon met God.

En de mens met zijn handen
om een bloem te plukken
en te bouwen aan een huis
en te wonen met de kinderen,
naar Hem gemaakt.

A.Boone (Zingt Jubilatenr. 822)

Willy Staessens