LAAT JE EENS AANGENAAM VERRASSEN DOOR ... HET GELUK!

“In het centrum van het land stijgen de temperaturen naar 14°c, het wordt lente” zegt me de warme stem van de
weerman op de radio.  Het zingt ook in mij, ikvoel ‘iets’ .  Lentekriebels?  Zo zou je het kunnen formuleren.  Het is
alleszins het verdoken uitkijken naar licht en warmte dat nu in alle hevigheid de kop opsteekt.  Ik haal Vivaldi uit het
CD-rek; ikwil met Martinus Nijhoff (dichter) in het gras gaan liggen en fantaseren over wat ik in de wolken zie. 
Herken je het gevoel?  Fantaseren, dromen over nieuwe geuren en kleuren, de drang om ... gelukkig te zijn.

Ach ja, gelukkig zijn, wie wil dàt nu niet? 

Voor ons allen nu met die hele covid affaire?... of voor mensen in het ziekenhuis?... 

Velen onder ons hebben jaren in het ziekenhuis gewerkt, elk op zijn/haar manier, en elk van ons heeft veel meegemaakt,
op het werk en in het eigen leven. Iedereen kan dat best invullen voor zichzelf.Samen zou dat een heel brede waaier
van mooie en minder mooie ervaringen, teveel zelfs voor een boek.

Ik mocht dat doen als pastor in Gasthuisberg. Met mensen die je gegeven worden op weggaan. En dan komt er heel
wat ter sprake. Geluk…. Het is niet zo evident, zou je denken, om in het ziekenhuis geluk aan te treffen. Patiënten
hebben pijn, angst, zijn afhankelijk van anderen, alles is vreemd.

“Je hebt een trieste job, meneer de pastor. Altijd op bezoek gaan bij zieke mensen en luisteren naar hun verhalen
over ellende, pijn en verdriet.” 

Nee, meneer, je hebt het - gelukkig maar - helemaal fout. Het ziekenhuis is de plaats bij uitstek om geluk te ontdekken.
En de patiënt is vaak de uitgelezen figuur om je te leren zien dat geluk nooit veraf is. Tenminste als we op dezelfde
golflengte zitten en praten over écht geluk. Is geluk eerst een dure jurk moeten kopen om dan pas te kunnen genieten
van een uitgebreid etentje in een verafgelegen restaurant waar je eigenlijk toch weleens moet geweest zijn?! 
Ingewikkeld, nietwaar? Vele mensen denken dezelfde weg te moeten bewandelen (of lopen) om hun geluk te vinden.
Dure auto’s, verre reizen, aparte bezigheden, dat zijn de parameters voor je geluk. We zoeken het geluk veraf en
lopen daar bij ons zelf voorbij. Nochtans liggen diep in onszelf de wortels om een gelukkig leven op te bouwen.

En ik meen dat we naast de vele narigheden en beperkingen die we door tante Corona moesten ondergaan, ook een
aantal belangrijke zaken hebben (her)ontdekt. Het belang van de rust en de innerlijke stilte. Zo kom je dingen op het
spoor die voor jou belangrijk zijn en waar je nu bij stil kunt staan. Genieten van een boek, een mooi stukje muziek, een streepje zon doorheen de donkere wolken. Een klein wandelingetje in de buitenlucht met een vriend(in)... en natuurlijk
het VERLANGEN. Het verlangen naar de lente, de zon, het licht. Het verlangen naar ontmoetingen met mensen waar
je om geeft... naar jullie.

Maar er is een groot verschil tussen verlangen en verwachten. Verlangen staat open, laat veel onvoorziens
(onverwachts) toe. Verwachtingen zijn meer gesloten, ze zijn op concrete dingen of gebeurtenissen gericht, gericht
op iets… dat moet of zal gebeuren. Als we over verlangen spreken zitten we op het niveau van geluk. Namelijk laten
gebeuren wat op je afkomt als mogelijkheid. Dat gebeurt altijd in het leven. En nu we wat ouder worden voelen we de
grenzen en de beperkingen. Maar geluk is in het leven zoals het is en niet anders, de mogelijkheden en kansen zien
die je worden geboden en die in je twee handen nemen. En je laten verrassen wat het geeft.

Dàt is nu precies wat vele zieken ons voor ogen houden.  Precies door hun beperktheid hebben ze ontdekt dat je geluk
niet veraf in uiterlijke pracht en praal moet gaan zoeken, maar dieper in jezelf.  In de tevredenheid met jezelf, in de
dankbaarheid om wat er ooit is geweest en om wat er nu - hoe beperkt soms ook - nog kan zijn.  In het besef dat er
voor je gezorgd wordt en dat je bemind wordt.  In de wetenschap dat je zelf nog van iemand kan houden.  In het geloof
dat je door God bemind wordt, Bron van alle leven, die het kwetsbare oneindig teder draagt. 

Het geluk is in hun leven blijvend aanwezig.  En ze staan er voor open.

En om te eindigen: “Er bestaat meer dan één weg naar geluk: …stoppen met ons zorgen te maken over zaken waar
we geen invloed op hebben.”   Epiktetos (Griekse vaasschilder 520 voor christus) lang geleden hè en al zo’n wijsheid.

Willy Staessens
18 januari 2021