‘Ik ben zo vaak in de kapel geweest toen mijn man hier opgenomen was.
Het is er zo stil, zo  rustig...’ zegt iemand me.
Het is geen uitzondering dat dit me gezegd wordt, ik hoor het vaak.
Het verrast me telkens weer hoe de kapel een soort oase is waar mensen graag verblijven.
Mensen lopen in en uit, zoeken een plaatsje om te zitten.
Keuze genoeg: bijMaria, bij het licht van de kaarsjes, of helemaal aan de andere kant wat verscholen in het donker- mensen zoeken een plaats naargelang het ogenblik.
Sommigen wippen maar even binnen, als is het een gestolen moment, anderen kunnen urenlang blijven mijmeren, genietend van de rustige muziek.
Het zijn niet alleen de mensen die regelmatig naar de kerk gaan.
Het gaat om heel verschillende mensen, met elk een heel eigen levensverhaal.
Ook de leeftijd zou je verbaasd doen staan...
De kapel op Gasthuisberg is een toevlucht voor vele mensen, jong en oud, van allerlei slag.

Eén ding hebben ze gemeenschappelijk denk ik: ze voelen zich om een of andere reden kwetsbaar en willen in dit grote huis een beetje rust vinden, een plek om alleen te zijn, om te schuilen,om even weg te kruipen van alles daarbuiten, een plek om op adem te komen en op krachten te komen... om stilte staan bij wat gebeurt, een plek om na te denken of in alle intimiteituit te huilen.

Het is ook een oord van toevertrouwen, het intentieboek is daarvan een stille, maar indrukwekkende getuige...
Je moeteens de tijd nemen om het in te kijken.
Je wordt vervuld van schroom... het is alsof je een glimp opvangt van de ziel van mensen, heel kwetsbare mensen die houvast zoeken of gewoon aan Iemand willen toevertrouwen wat ze zo moeilijk aan hun medemensen kunnen zeggen.
Heel direct en in weinig woorden voel je de pijn of de hunkering van mensen, heel gevoelig word je voor hun vreugde en hun zorgen.
Ze vragen bescherming en zegening zonder misschien altijd even diep te beseffen dat dat onder al hun vragen ligt vragen die op zoveel verschillende manieren worden geformuleerd.
De eenvoud van de woorden, de schreeuw van opstandigheid of de dringende vraag om hulp, de dankbaarheid en de verbondenheid van mensen met elkaar, de overgave... en nog zoveel meer.

De aarzelende zoektocht naar iemand die van elders tegemoetkomt en begrijpt, het eenvoudige geloof in een God, in Maria, spreken mij van de diepe nood van mensen zonder onderscheid.
Als ik naar Gasthuisberg ga, voor anderen of voor mezelf, loop ik altijd even binnen.Want ook mijn eigen nood als mens, als pastor vindt er ruimte.
Goddank voor deze plaats.

Willy Staessens, 9 december 2019