De koude winter is voorbij (hopen we) en de lente breekt aan. Tijdens de donkere winter heeft de natuur zich gereed gemaakt om nu opnieuw uit te breken in volle pracht. Dat telkens weerkerende gebeuren nodigt ook ons uit om er opnieuw iets moois van te maken. Wij samen op weg, al wandelend of al fietsend of op weg naar een of ander evenement. Maar ‘samen’, gaande de weg, elk met zijn of haar verhaal, zijn of haar leven of verleden, zijn of haar verdriet en vreugde hier en nu. En die mogen allemaal aan bod komen, ten gepaste tijd. Toevallig soms, wanneer we met die of die aan de praat geraken, en de dingen ter spraken komen, die belangrijk zijn voor ons, en die elk van ons met zich mee-draagt. En zo ontstaat er ontmoeting tussen mensen. Misschien is dat wel het allerbelangrijkste doel van onze seniorenclub. Het scheppen van ontmoetingsgelegenheid, tijd en ruimte voor wat gezegd wordt en niet gezegd kan worden, luisteren naar woorden en naar de muziek achter de woorden. Want soms kunnen we alleen maar vermoeden, ook al proberen we te begrijpen. En soms zijn we samen op stap en genieten we van mooie dingen in kleur en vorm en klank, geur en smaak. (heb ik nu alle zintuigen?). Daarom hebben we ook zo een mooie programma voor ons uitgezocht en voorbereid, een programma van elk seizoen en alles op zijn tijd. Ik eindig met twee schrijfseltjes.
‘Seizoenen’
En toen het nieuwe licht kwam, kwam het nieuwe licht in mij
en toen het nieuwe groen kwam, kwam het nieuwe groen in mij
en toen de nieuwe zon kwam en lachte, lachte de nieuwe zon in mij.
Zo heeft het moeten zijn,
het donker, de pijn, het verdriet, de eenzaamheid,
het lag achter me toen het nieuwe licht kwam.
Je kunt het niet oproepen of aansteken
het komt wanneer het komt.
laat het zo, laat het over je heen komen
alles komt uit Zijn hand.
(Toon Hermans)
Alles heeft zijn tijd
Alle dingen onder de hemel hebben hun tijd. Er is een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten. Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. Een tijd om te bewaren en een tijd om weg te doen. Een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken.Alles wat Hij doet is goed op zijn tijd; ook heeft Hij de mens besef van duur ingegeven, maar toch blijft Gods werk voor hem van het begin tot het einde ondoorgrondelijk.
De zon komt op en de zon gaat onder, en haast zich dan weer naar de plaats waar haar loop begint. De wind waait naar het zuiden en draait naar het noorden. Hij draait en draait en waait, en telkens keert hij op zijn draaien terug. Alle rivieren stromen naar zee en de zee raakt niet vol. Naar de plaats waar ze begonnen zijn, keren de rivieren terug om opnieuw te gaan stromen. (Prediker)
(Willy Staessens)