D’ herdertjes…en d’engelen…

Het is nog geen Allerheiligen geweest en een mens moet al vooruit denken en schrijven voor het volgende Clubblad over kerstmis en nieuwjaar. En dan moeten de bladeren nog vallen… en met hen de inspiratie. En het heeft nog niet gevroren…

Gelukkig zijn er van die mooie oude liederen en mensen om ons te inspireren met goede woorden en
gedachten. Die verder waaien dan vallende bladeren en die hopelijk ook ons hart verwarmen. Het zijn
van die'kleingelukskes' uit het: “Geluk zit in een klein boekske”.

Ze doen ons anders kijken naar de dingen en het leven, met open ogen en een ontvankelijk hart. En nu we
van tante Corona mekaar weer meer mogen zien en (aan)raken, kunnen we opnieuw meer bouwen aan
gemeenschap en verbondenheid.

Je kent ze wel:

d’herdertjes uit het kerstlied.
Ze lagen bij nacht in het veld.
Ze hielden de wacht.

Weet je hoe?
Vol 'trouwe':
mensen op wie je kunt rekenen.
Ze hadden uit zorg hun schaapjes geteld.
Er mag immers geen enkel schaap verloren gaan.

Toen hoorden ze wat.
En dan scheiden de wegen
van wie wel of niet gelooft
in de kracht en het wonder
van het leven, in God.

Wie niet gelooft, hoort niets,
tenzij misschien het blaffen van de hond.
Wie wel gelooft, hoort 'd'engelen zingen,
hun liederen, vloeiend en klaar'.

De eersten draaien zich eens om en slapen in.
De laatsten gaan op weg
naar Betlehem, de plek waar het Kind
geboren is in een stal.

Daar knielen ze neer, zo groot als ze zijn.
Ze weten plots in een straal die hen treft:
God-is-met-ons, in dit kind.

Mijn wens voor jou is niet
“slaap wel in het volgend jaar",
maar "hoor het lied dat komt uit den hoge:
vrede voor mensen van goede wil.

Vaya con Dios".   A.Q.

Willy staessens