In memoriam Marcel Struyven

Afscheid van een goede vriend.

Minstens de helft van het vijftig jarig bestaan van onze senioren KU Leuven was Marcel een trouw lid. En meer dan 15 jaar lang schreef hij, als secretaris en bestuurslid, mee aan de succesvolle geschiedenis van onze vriendenclub. Marcel Struyven mocht zich dan ook erelid noemen. En terecht.

Wij kennen Marcel als iemand die er de sfeer kon inbrengen. Zijn oogjes tintelden telkens van plezier wanneer hij een geslaagde grap kon uithalen, een goede mop vertellen. Hij was de koning van het woord en het wederwoord, de keizer van repliek en wederrepliek. Hij was het gegarandeerde middelpunt en de motor van elk geslaagd onderonsje.

Marcel was lange tijd de verantwoordelijke voor het sociale luik van onze vereniging. In deze functie, hem op het lijf geschreven, ontpopte hij zich als de volksvriend, de sociale werker, de bemiddelaar, maar ook de eenvoudige mens, de eerlijke mens op zoek naar de andere, naar de hulpbehoevende, de lijdende, de eenzame.

Dit was de minst gekende, stille kant, van Marcel. Maar ook zijn sterkste kant, Marcel op zijn best. Meestal geheel alleen op huisbezoek, kort bij huis of ver weg, bij vrienden die het op dat moment  moeilijk hadden, op ziekenbezoek, op ronde in het rusthuis.

Dank je, Marcel, voor alles wat je voor onze club gepresteerd hebt, voor je vriendschap voor ieder van ons en in het bijzonder voor je persoonlijke zorg en je inzet op momenten dat sommigen het onder ons nodig hadden.

Philippe Maertens, 1 maart 2013