De Centrale Bibliotheek is een van de meest prestigieuze gebouwen in de Leuvense binnenstad. Ze heeft het uitzicht van een typisch Vlaams renaissancegebouw. Maar schijn bedriegt. Het gebouw is in werkelijkheid nog geen eeuw oud en werd ontworpen door een Amerikaanse architect. De oorspronkelijke universiteitsbibliotheek bevond zich in de Universiteitshal in de Naamsestraat. Samen met een flink deel van de stad werd dit gebouw in augustus 1914 door Duitse troepen in de as gelegd. Deze actie lokte grote verontwaardiging uit over de gehele wereld. De Amerikanen stalen de show met het aanbod van een nieuw gebouw dat in 1928 werd voltooid onder leiding van de architect Whitney Warren en dank zij de inzet van de latere Amerikaanse president Herbert Hoover.
Van meet af aan was het gebouw ontworpen als monument, in een historische stijl en met een uitvoerig iconografisch programma. Leidmotieven in de symbolische vormgeving zijn het Belgisch patriottisme (buste van kardinaal Mercier, borstbeelden van koning Albert en koningin Elisabeth, muurankers met hun monogram), de geallieerde overwinning (heraldische fauna en flora op de zijgevels, van de Japanse draak tot de Engelse eenhoorn, en vooral de Onze-Lieve-Vrouw van de Zegepraal, de beruchte gehelmde madonna die met een zwaard de kop van de Pruisische arend doorboort) en de Amerikaanse vriendschap die het meest zichtbaar is in de 136 gedenkstenen van milde schenkers, die de alle buitengevels sieren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw opnieuw getroffen door brand, waarna het in de oorspronkelijke stijl werd gerestaureerd. Enkel het interieur werd enigszins aangepast. Het complex biedt onderdak aan de ruim één miljoen boekdelen van de Centrale Bibliotheek van de Katholieke Universiteit Leuven. Van 1999 tot 2003 werden de beiaardtoren, de daken en de buitengevels zorgvuldig gerestaureerd.
De beiaard van de Centrale Bibliotheek
De toren van de Centrale Bibliotheek aan het Mgr. Ladeuzeplein herbergt één van de grootste en mooiste beiaarden van Europa. Hij werd samen met het gebouw ingehuldigd op 4 juli 1928 en is door Amerikaanse ingenieurs geschonken als herdenkingsmonument voor hun collega's die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog. Net zoals de 48 sterren van de uurwerkplaten verwezen de 48 klokken van de beiaard naar het toenmalige aantal Amerikaanse staten.
In 1983 werd het instrument onder impuls van de Amerikaanse beiaardier Margo Halsted grondig gerestaureerd en uitgebreid tot 63 klokken. 16 klokjes die toen buiten gebruik zijn gesteld, klinken nu elk half uur in de Sint-Jan-de-Doperkerk in het Groot Begijnhof. Met een totaal klokgewicht van 35 ton is de Leuvense universiteitsbeiaard de op een na zwaarste beiaard van het land, na die van de Mechelse Sint-Romboutstoren.
In vakkringen en bij luisteraars is het instrument vermaard omwille van de warme klank van zijn zware klokken. De zwaarste 32 klokken werden in 1928 gegoten door de Engelse gieterij Gillett & Johnston. 31 klokken zijn in 1983 gegoten door de Koninklijke Eijsbouts in Asten (Nederland).
Wij horen steeds vaker dat bijen massaal verdwijnen. Bijenkast na bijenkast staat leeg. Niet alleen honingbijen boeren achteruit, ook heel wat wilde bijen zijn bedreigd. En dat is slecht nieuws. Bijen vervullen een echte sleutelrol in de natuur. Ze zijn in grote delen van de wereld de belangrijkste bestuivers van wilde planten en heel wat land-en tuinbouwgewassen.
In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, zijn wilde bijen geen verwilderde honingbijen. Het is de verzamelnaam voor alle solitaire bijen en hommels. In België leven er in totaal maar liefst 375 soorten.
De meeste soorten bijen leven solitair. Ieder vrouwtje bouwt haar eigen nest en verzorgt haar eigen broed. De mannetjes hebben als levensdoel zoveel mogelijk vrouwtjes te bevruchten.
Hommels en honingbijen leven in een kolonie, waarbij enkel de zogenaamde koningin eieren legt. Een hommelkolonie wordt ieder jaar opnieuw gesticht door een jonge koningin die overwinterde. Bij de honingbij overwinteren naast de koningin, die meerdere jaren oud kan worden, ook een aantal werksters die zich voeden en warm houden met honing.
Een derde groep bijen leeft parasitair. Zij leggen hun eitjes in de nesten van andere bijensoorten. De larve van de parasitaire bij doodt de larve van de gastvrouw en steelt er het verzamelde voedsel.
Bijen zijn uitgesproken vegetariërs. De larven leven op een strikt dieet van stuifmeel, terwijl de volwassen dieren zich tegoed doen aan nectar uit bloemen. Een (kruiden)tuin vol bloeiende en geurende planten biedt bijen en hommels het noodzakelijke voedsel.
Bijen hebben ook nood aan een geschikte nestplaats. Tweederde van alle bijensoorten nestelt ondergronds. Hierbij graven zij zelf een nestgang in de bodem. Die nestgang kan wel tot een meter diep gaan en heeft verschillende zijgangen met nestcellen. De overige soorten leven bovengronds en maken hun nesten in holle stengels, oude kevergangen in dood hout of andere holle ruimtes. Die soorten kunnen wij helpen. Bij Natuurpunt kun je bijenkasten kopen voor in je tuin of je kan zelf aan de slag gaan.
Het imker-zijn is voor Staf Kamers een uit de hand gelopen hobby en passie. Hij werkte 42 jaar in de universiteitsbibliotheek en wijdt zich nu volledig aan de natuur, als imker.
In de Abdij van Park in Heverlee draagt hij de zorg voor de 'Educatieve bijenstand'. Hij is onder meer voorzitter van de Leuvense Bijenbond, van de Koninklijke Vakvereniging 'De Bieëntelers der Dijl'” en bestuurslid van het 'Vlaams-Brabants Imkersverbond'.
Daarnaast werkt hij mee met het Infocentrum voor Bijenteelt aan de universiteit van Gent en het Europees onderzoekcentrum in Luxemburg.
In 1129 stichtte Godfried met de Baard, eerste hertog van Brabant, de Abdij van Park. De hertog richtte zich tot de norbertijnen van Laon in Noord-Frankrijk om de nieuwe stichting gestalte te geven. Circa 1130 kwamen de Franse norbertijnen aan in het Leuvense en vestigden zich op de terreinen van het hertogelijke jachtpark op het grondgebied van Heverlee. Aan dit jachtpark dankt de abdij nog steeds haar naam.
Tijdens de eeuwen die volgden groeide de Abdij van Park uit tot een toonaangevende instelling met aan het hoofd ervan invloedrijke abten die een uitgestrekt patrimonium van meer dan 3500 ha beheerden en zestien parochies bedienden.
Vandaag geldt de Abdij van Park als één van de best bewaarde Ancien Regime-abdijcomplexen in West-Europa. Sinds de bouw van de kerktoren in 1730 werd er weinig of niets aan het geheel toegevoegd, en belangrijker, verdwenen er ook geen onderdelen.
Recent gaven de norbertijnen het volledige abdijcomplex voor 99 jaar in erfpacht aan de stad Leuven. Dank zij een uitzonderlijke en eenmalige restauratiepremie van de Vlaamse overheid kon de restauratie van deze unieke erfgoedsite voor de komende acht jaar van start gaan.
De restauratie gebeurt conform een masterplan dat vertrekt van het uitzonderlijk karakter van de site, haar authenticiteit, haar stilte, de symbiose tussen natuur en cultuur.
De Vrienden van de Abdij van ‘t Park onderschreven dit masterplan enkele jaren geleden en staan garant voor de geleidelijke realisatie ervan.
Bron : Natuur en Landschap 2012/3, Stefan van Lani
Interesse in de activiteiten van de Vrienden van de abdij : www.parkabdij.be
Minstens de helft van het vijftig jarig bestaan van onze senioren KU Leuven was Marcel een trouw lid. En meer dan 15 jaar lang schreef hij, als secretaris en bestuurslid, mee aan de succesvolle geschiedenis van onze vriendenclub. Marcel Struyven mocht zich dan ook erelid noemen. En terecht.
Wij kennen Marcel als iemand die er de sfeer kon inbrengen. Zijn oogjes tintelden telkens van plezier wanneer hij een geslaagde grap kon uithalen, een goede mop vertellen. Hij was de koning van het woord en het wederwoord, de keizer van repliek en wederrepliek. Hij was het gegarandeerde middelpunt en de motor van elk geslaagd onderonsje.
Marcel was lange tijd de verantwoordelijke voor het sociale luik van onze vereniging. In deze functie, hem op het lijf geschreven, ontpopte hij zich als de volksvriend, de sociale werker, de bemiddelaar, maar ook de eenvoudige mens, de eerlijke mens op zoek naar de andere, naar de hulpbehoevende, de lijdende, de eenzame.
Dit was de minst gekende, stille kant, van Marcel. Maar ook zijn sterkste kant, Marcel op zijn best. Meestal geheel alleen op huisbezoek, kort bij huis of ver weg, bij vrienden die het op dat moment moeilijk hadden, op ziekenbezoek, op ronde in het rusthuis.
Dank je, Marcel, voor alles wat je voor onze club gepresteerd hebt, voor je vriendschap voor ieder van ons en in het bijzonder voor je persoonlijke zorg en je inzet op momenten dat sommigen het onder ons nodig hadden.
Deze derde editie van 'Kunst in eigen huis' heeft alle verwachtingen overtroffen. In het grandioze kader van de jubileumzaal van de universiteitshal hadden onze exposanten (senioren en studenten KU Leuven) hun indrukwekkende creativiteit tentoongespreid. Schilders, tekenaars, fotografen, quilters en performers gingen de confrontatie aan met mekaar en met het publiek.
30 exposanten, 5 performers, 11 organisatoren en 10 vrijwilligers: door intense en warme samenwerking werd een mooi geheel afgeleverd. Ruim 770 bezoekers hebben hiervan kunnen genieten.
Uit het gastenboek van 12 bladzijden geven we graag enkele quotes.
“Jong en oud samen aan de kunst: dat geeft vonken!” “Visueel genot, prachtige locatie! Proficiat aan de artiesten en organisatoren.” “Fantastisch! Op een half uurtje genieten van zo veel uren werk…, daar kan ik weer even mee voort. Dank aan allen.” “Proficiat met het originele format, dit project is zeker voor herhaling vatbaar.” (Dienst Cultuur KU Leuven) “Wat een passie! Wat een expressie! Wat een diversiteit! Overweldigend. Proficiat aan alle kunstenaars én de organisatoren!!” “Mooi, mooi, mooi. Teder mooi, verbluffend mooi, aangrijpend mooi om even bij stil te staan.” “Fantastisch geslaagd. Enig. Perfecte combinatie jong-oud, met evenveel passie en bewogenheid. Perfecte organisatie in een uniek kader.” “Heel leuk initiatief! Het is zelden dat zoveel verschillende kunstvormen tegelijk plaats vinden! Knap werk voor de organisatoren en natuurlijk de kunstenaars!”
Oneindig veel felicitaties en dank aan allen die aan dit mooie project hebben meegewerkt!
Voor de vogels in je tuin breekt de tijd aan dat zij extra hard aan het werk moeten om genoeg voedsel te vinden. De vogels moeten genoeg vet kunnen opslaan om de lange, veelal koude winternachten te overleven.
Door verstedelijking , industrialisering en landbouw-intensivering is het natuurlijke voedselaanbod van vogels de laatste decennia helaas sterk afgenomen.
Je kan van het voeren van vogels een leuke, dankbare bezigheid maken en het geeft bovendien veel kijkplezier. Creëer daarom een voederplaats in je tuin of balkon, zodat je binnen korte tijd kan genieten van een boeiend schouwspel.
Door de vogels te voorzien van geschikt voer, draag je een steentje bij aan het op peil houden van het teruglopende aantal van veel algemene vogelsoorten, zoals bv. de huismus.
Iedere vogel heeft zo zijn eigen voedselvoorkeur. Hoe meer soorten voer je in de tuin hebt, hoe groter de diversiteit aan vogels en dus het kijkplezier voor u.
Geef ze vetproducten of energierijke zaden(mixen) om hen zoveel mogelijk calorieën te bieden.
Ook het ophangen van nestkastjes is een goede zaak, juist in het najaar en de winter. Zo kunnen de vogels al een fijne plek uitkiezen en er tijdens de koude winternachten ook schuilen.
De ideale voederplek biedt goed uitzicht op de omgeving, maar met tegelijkertijd een plant of een struik waar ze snel in kunnen vluchten bij onraad.
Heb je zelf een kat of komen er veel katten in je tuin, dan is de ideale locatie een plek waar geen laaggroeiende planten of struiken staan. Dit verkleint de kans op een 'hinderlaag' en zo kunnen grondvogels het voedsel dat op de grond is gevallen rustig opeten. Of bind je kat een belletje aan.
Het is ook opletten geblazen met voedernetjes; vogels blijven er gemakkelijk in vasthaken. Vetbollen (zonder netje) of voedersilo’s zijn aan te raden.
En wil je iemand een keer een origineel cadeau geven, in plaats van weer een fles wijn, chocola of een geurtje? Denk dan eens aan een voederhuis of voederproducten.
De vogels zullen je dankbaar zijn en brengen je tuin tot leven!
Vriendenkring Excelsior, de moeder van de seniorenclub
Vereniging der bedienden en werklieden van de Katholieke Universiteit Leuven, de moeder van onze Seniorenclub
Naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van onze seniorenclub, doorzocht ik het (beperkte) archief van Excelsior dat berust in het archief van KU Leuven in de Universiteitsbibliotheek. Het archief omvat drie dozen, die voornamelijk betrekking hebben op “Hobby en Vrijetijdsbestedingsclub Excelsior”, een onderafdeling van de Vriendenkring. Deze afdeling werd gesticht in 1965. Deze afdeling organiseerde voornamelijk tentoonstellingen. Ze deed dit onafgebroken vanaf 1966 tot 1990, vijentwintig keer dus. Toen werd “tentoonstellingsmoeheid” vastgesteld. Er werd in 1991 gestopt met een vergadering “Hoe gaan we nu verder?” en een mosselsouper. Daarna vernemen we in het archief niets meer over deze afdeling.
Moldenaers Franciscus voorzitter 1962?
Naast het archief van Excelsior zelf, berust er ook een interessant archief over Excelsior in het archief van Rector Honoré Van Waeyenbergh. Ik doorzocht ook dit archief dat loopt over de jaren 1944 tot 1962.
Hierin vond ik enkele belangrijke documenten. Allereerst een document van 24 februari 1945 waarbij de Universiteit een “Ziekenbond” voor haar personeel sticht met voor die tijd uiterst verregaande tegemoetkomingen. Merk op dat dit gebeurde tijdens de oorlog! *[1] De voornaamste voorzieningen in deze Ziekenbond zijn de volgende: 1. Ziektekas die bijkomende toeslag en uitbetaling vanaf de eerste dag van de ziekte die langer duurt dan 8 dagen en onder behandeling van een geneesheer. 2. Sterftefonds dat 1000 fr. Uitkeert voor een overleden man, 750 fr. voor een vrouw en 300 fr. voor een kind. 3. Geneeskundige dienst die 10% toelage geeft op medicamenten, een toelage voor specialiteiten en tussenkomst bij aanschaf van een bril, krukken, aderspatkousen, breukbanden, enz.. 4. Heelkundige dienst die kosteloos verblijf voorziet op een ziekenzaal, een tussenkomst op een kamer en inlichtingen door een sociaal assistente. 5. Moederkas die een verhoogde tussenkomst voorziet tot 1000 fr. Per geboorte (wettelijk was het 600 fr.), rustgeld voor de echtgenote, hetzij loontrekkend of niet, bezoek door een verpleegster aan moeder en kind. 6. Anti-teringkas die 12 maanden opname in een katholiek sanatorium voorzag, 6 tot 12 maanden in een preventorium, een vergoeding voormoeder en kind bij afwezigheid van het gezinshoofd. 7. Kankerbestrijding: de behandeling in een universitair ziekenhuis. 8. Wezenfonds: nog vast te leggen. 9. Studiefonds voor wezen: nog vast te leggen. 10. Röntgenonderzoek: jaarlijks kosteloos (wettelijk was toen niets voorzien). 11. Verpleging thuis: wit-gele kruis (wettelijk was toen niets voorzien).
Een ander document vermeldt het akkoord van de rector voor de huur van het “Huis Excelsior” aan de Dagobertstraat 49 te Leuven op 10/1/1962. Dat huis wordt het clublokaal van de Vriendenkring Excelsior. *[2]
In het archief worden ook enkele nummers bewaard van het tijdschrift “Excelsior” dat de Vriendenkring uitgaf in samenwerking met de Algemene diensten van de Universiteit. Hierin vond ik de voor onze clubmeest interessante gegevens. *[3] Het is een driemaandelijks blad dat startte in 1961 onder de titel: Personeelsblad van de Vriendenkring Excelsior der Katholieke Universiteit te Leuven.. In het eerste nummer van de eerste jaargang verschenen op 15 september 1961 vond ik een overzicht van de werking van de Vriendenkring. Dit overzicht is erg leerrijk. Excelsior werd gesticht op 1 juli 1945 en startte echt in maart 1946 onder het moto: Steeds Hoger! Er zijn in 1961 diverse afdelingen die werken onder het hoofdbestuur. De medico-sociale dienst die voorziet in tussenkomsten buiten de wettelijke voorzieningen van de mutualiteit bij ziekte, ongeval, geboorte, overlijden, … Die tussenkomst is zowel financieel als moreel en kan gebeuren door het bestuur of door de sociale verpleegster, in het ziekenhuis of thuis. De spaarkas Excelsior die 250 leden telt. De vissersclub, gesticht in 1956 en die 39 actieve leden telt. Het zangkoor. De stichting van een vereniging voor gepensioneerden wordt aangekondigd. Er verschijnt een oproep hiervoor. De stichtingsvergadering wordt in het vooruitzicht gesteld. Verder zijn er tal van sportafdelingen: voetbal, volleybal, tennis, zwemmen, struifspel, toneel (dat herstart in 1962), filatelisten. Daarnaast wordt ook melding gemaakt van de werking rond het Vijverpark in Kessel-Lo, vakantiekolonie voor kinderen van het personeel (10 dagen voor de jongens en 10 dagen voor de meisjes), bezoeken aan o.a. de Gentse floraliën, enz. Vanaf 1961 is er ook regelmatig melding van een Sinterklaasfeest, vaak in aanwezigheid van de rector.
Op 29/6/1962 werd dan de Bond voor gepensioneerden gesticht maar de vergadering waarop een bestuur verkozen wordt heeft plaats op 28 juni 1962 in het Vijverpark te Kessel-Lo. Er blijken al spoedig activiteiten plaats te hebben: op 30 augustus 1962 wordt een bezoek gebracht aan de abdij van Averbode. De maandelijkse vergaderingen hebben plaats in de zomer in het Vijverpark en in de winter in het Excelsiorhuis aan de Dagobertstraat. Op 19 september 1963 reizen ze naar Tongeren, Heerlen en Aken .
In het nummer 1 van de 2e jaargang, op 15/9/1962 pag. 12 en 13 wordt een verslag gegeven van de echte stichtingsvergadering. Ik citeer. De Gepensioneerden. Zij kwamen voor de eerste maal bijeen op 28 juni 1962 in het Vijverpark. Z.E.H. inspecteur Michils kon tot zijn grondige spijt onmogelijk tegenwoordig zijn. Hoeveel er oppost waren? 16 op 30 asjeblief. Van de afwezigen kunnen ten minste 6 zich niet verplaatsen. Ze wilden elkaar weerzien. … Hoe oordeelt gij over de volgende bravourstukjes? A. Lion uit Sint)Remy-Geest, E. Verlooy uit Lier en dan nog per fiets, E. Swinnen, 89 jaar en Juffr. Daems, 80 jaar. Zij waren present. Deze laatste hoorde haar ouderdom liever in het Frans zeggen omdat het jonger klonk: quatre-vingt. Om van ouwe taaie’s te spreken! Op de vragen of zij af en toe wensten bijeen te komen en een “Bond van de Gepensioneerden” te stichten, kaatste het antwoord spontaan terug: ja, ja! Het uitstellen van de verkiezing van het bestuur tot een volgende vergadering werd niet nodig gevonden. Redenen: op onze ouderdom hebben we geen tijd te verliezen en zonder tam-tam spelen wij dat seffens klaar. Inderdaad, na vijf minuten bespreking waren de functies met eenparigheid van opgestoken handen toegekend: François Moldenaers, voorzitter, Victor Spoormakers, secretaris en Maurice Brancon penningmeester. Die aanstelling werd gekruid met pittige opmerkingen. François is de man die een speech kan afsteken, wat hij natuurlijk ontkende; Victor heeft nog een hand die zonder beven een pen hanteert;Maurice is een oud “gendarme” zodat wij gerust kunnen zijn over onze kas. – Tussenin en daarna werd een spervuur van herinneringen “uit onze tijd” uitgewisseld. Weet je nog…
Ziezo, na anderhalf uur namen de eersten afscheid. Het begon met iemand die zelf de 70 nadert en weg moest om op tijd thuis te zijn bij zijn moeder van 90. Wanneer de laatste afgestapt zijn… ha, die legden eerst een kaartje.
Allen vonden die bijeenkomst schoon en wij vonden onze “oude garde” schone mensen. De Heer gunne hun nog vele jaren.
In nummer 3 van de derde jaargang, 15 maart 1964, vond ik pag. 70-71:
Bondslied der Gepensioneerden
1. Wij zijn nu heden met pensioen Men stelde ons oprust. Wij doen al wat wij gaarne doen, hetgeen ons hartje lust. Geregeld komen wij bijeen, gezellig bij elkaar; Wij zijn goeie vrienden ondereen. Zo leeft die vriendenschaar.
Refrein: Gepensioneerden, laat ons niet klagen. Nog schenkt de Heer ons zijn milde zonneschijn; Geen pessimisten, maar optimisten, die blij en moedig door het leven gaan.
2. Zo nu en dan gaan wij op reis. En wel in groot getal; Een uitstap stelt elkeen op prijs. En ook een ferme knal. Wij houden van een koffiekrans, en van een bedevaart. Dat alles geeft het leven glans en maakt het overwaard.
3. Al valt de last der jaren zwaar en lijkt de toekomst zwart. Wij lachen zorgen weg voorwaar, met ons nog jeugdig hart. En kampen wij met tegenspoed Gaat alles niet naar wens, Wij nemen ’t op met licht gemoed, zoals een christen mens.
Er wordt vermeld dat het lied gezongen wordt op de wijs van “Die mooie molen”. Maar men doet een oproep om een eigen passende melodie te toondichten. In nummer 4, op 15 juni 1964, wordt vermeld dat Victor Schollaert, gewezen muziekleraar en zelf ook inmiddels gepensioneerd, aangepaste muziek toondichtte. Op 24 maart werd de nieuwe melodie aangeleerd. Maar van die muziek kon ik niets terug vinden.
Jos Dewinter
*[1] Archief K.U.Leuven, Fonds Rector Van Weayenbergh, nr. 10143.
*[2] Archief K.U.Leuven, Fonds Rector Van Waeyenbergh, nr. 10159.
Velen onder ons kenden Jan al langer, mogelijk alleen zijn stem. De stem van een steeds hulpvaardige en bereidwillige telefonist in het UZ Leuven. Iedereen wist het, hij spaarde geen moeite om je voort te helpen.
Jan was ondertussen al vele jaren een van onze meest actieve vrijwilligers. Elke week was hij paraat op het secretariaat van de club, meestal dinsdagvoormiddag, één van de pioniers.
Hij stond steeds klaar om onze clubleden te ontvangen en met raad en daad bij te staan. Zijn ervaring als telefonist hadden dikwijls een positieve invloed op de manier waarmee hij met de clubleden omging. Hij was een vriend van iedereen, dat was te merken aan de zeer ruime aanwezigheid van leden op zijn afscheid.
Steeds had hij een vriendelijk woordje klaar, was bereid zich voor de club in te zetten. Hij was samen met zijn echtgenote veelvuldig aanwezig op de clubactiviteiten. Ons medeleven betuigen we aan de echtgenote Mady, zijn drie kinderen en tien kleinkinderen. Wij zullen je blijven missen Jan.
Sinds 2010 is er in de hele Europese Unie een vernieuwd uniform energielabel in gebruik. Het nieuwe label is eenvormig voor alle apparaten in een bepaalde categorie (bijvoorbeeld wasmachines, ijskasten, tv-toestellen,enz...). Alle gegevens op het label zijn gebaseerd op testnormen die voorgeschreven zijn in de Europese wetgeving, dat maakt vergelijken gemakkelijk.
Deze klassen gaan van ‘zeer energiezuinig’ (A+++) tot ‘zeer energieverspillend’ (G). Kijk bij de aankoop van een nieuw elektrisch huishoudapparaat aandachtig naar het energielabel, want het energieverbruik is minstens zo belangrijk als de aankoopprijs. Wist je dat dit verbruik voor sommige toestellen tot 80% van de totale kost gedurende de te verwachten levensduur bepaalt?
Laten we enkele voorbeelden eens nader bekijken:
Koelkast
De energieklasse is gebaseerd op volgende punten:
het jaarlijks energieverbruik
de inhoud
de laagste temperatuur van de verschillende compartimenten
het type apparaat (inbouw of vrijstaand)
de beschikbaarheid van de 'no-frost'-functie
TV-toestel
De pictogrammen brengen de belangrijkste prestaties en karakteristieken van het toestel naar voren.
Meer informatie vind je hier:
http://www.energielabel.be/nl
En dan is er nog het Europees Ecolabel
Kiezen voor ecologisch consumeren is gemakkelijk, dankzij het Europese Eco-label. Het zegt u welke producten of diensten milieuvriendelijker zijn.
Senioren en studenten stellen tentoon In de herfst van 2009 vond de laatste en succesvolle editie van ‘Kunst in eigen huis’ plaats. Voor wie die naam geen belletje doet rinkelen: ‘Kunst in eigen huis’ is een creatie van enkele clubleden die aan creatieve senioren van onze club de gelegenheid wilden bieden om hun werk in bredere kring bekenbaar te maken. De eerste editie, in de Ensemblezaal van het Stuk, verenigde exposanten en uitvoerende kunstenaars. Het daaropvolgend jaar werd het evenement gesplitst in twee delen: de uitvoerende kunstenaars brachten hun programma in het STUK, de beeldende kunstenaars kregen hun expositie in de museumzaal van de universiteitshallen.
Succes brengt schaalvergroting mee. Voor het 50-jarig bestaan van de club werd geopteerd voor een nieuwe editie die uitgebreider en prestigieuzer werd. Dame Fortuna zou onze verdere uitbouw bepalen. Toen drie studentinnen Culturele Studies (faculteit Letteren en Wijsbegeerte) een project zochten voor het behalen van hun mastergraad verwees de voorzitter van de Leuvense Seniorenraad Philippe Maertens hen naar ons initiatief: Kunst in (eigen) huis.
Met dit project zetten wij een tentoonstelling op poten die jonge en oudere mensen samenbrengt op basis van een gedeelde passie voor kunst. Zowel disciplines als fotografie, schilderkunst, handwerk, poëzie en muziek zullen aan bod komen. Met dit project willen wij de verschillende generaties met elkaar in contact laten komen. Door de samenwerking van studenten en senioren ontstaat een fijne, boeiende tentoonstelling die een breed publiek kan smaken.
Het project is in volle uitwerking, en we mikken op een dertigtal exposanten. Dit transgenerationele project vindt plaats in het enige kader van de prestigieuze jubileumzaal van de universiteitshal, Naamsestraat 22 te Leuven, op donderdag 25 (13 tot 20 uur) en vrijdag 26 oktober(13 tot 18 uur) en staat open voor de hele universitaire gemeenschap en alle belangstellenden.
Senioren die willen exposeren zijn nog welkom (uiterste datum voor aanmelding: 15 juni; aanmelding bij [email protected] of via zijn telefoon 016 20 15 00.
Langs diezelfde weg kunnen ook uitvoerende artiesten (woord, zang, muziek) zich kenbaar maken; we voorzien tijdens de tentoonstelling een aantal opvoeringen.
De organisatoren (senioren): Paul Bessemans, Michel Bollen, Javier Degelin, Omer Gevers, Philippe Maertens, Paul Vranckx en Jef Wouters.
De organisatoren (studenten): Leen Bleys, Charlotte De Cort, Iga Harasimowicz en Francesca Verbelen.
uitvoerig iconografisch programma. Leidmotieven in de symbolische vormgeving zijn het Belgisch patriottisme (buste van kardinaal Mercier, borstbeelden van koning Albert en koningin Elisabeth, muurankers met hun monogram), de geallieerde overwinning (heraldische fauna en flora op de zijgevels, van de Japanse draak tot de Engelse eenhoorn, en vooral de Onze-Lieve-Vrouw van de Zegepraal, de beruchte gehelmde madonna die met een zwaard de kop van de Pruisische arend doorboort) en de Amerikaanse vriendschap die het meest zichtbaar is in de 136 gedenkstenen van milde schenkers, die de alle buitengevels sieren.
sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog. Net zoals de 48 sterren van de uurwerkplaten verwezen de 48 klokken van de beiaard naar het toenmalige aantal Amerikaanse staten. 
15 jaar lang schreef hij, als secretaris en bestuurslid, mee aan de succesvolle geschiedenis van onze vriendenclub. Marcel Struyven mocht zich dan ook erelid noemen. En terecht.
genieten.
een nieuwe editie die uitgebreider en prestigieuzer werd.